Rauwe voeding!
Bij Sound of Canna’s krijgen zowel de volwassen Cairns als de pups voornamelijk rauwe voeding (KVV) te eten. Dit doen wij inmiddels al ruim 11 jaar tot volle tevredenheid. Onze pups krijgen dan ook geen brokjes mee naar hun nieuwe huis, maar voldoende rauwe voeding om de pup te voeren tot deze 13 weken is. Het is onze hoop dat alle pups KVV (of BARF) blijven krijgen. Door de pups in ieder geval tot 13 weken rauwe voeding te laten eten, hopen wij ze een optimale darmflora mee te kunnen geven.
Hieronder heb ik beschreven welke zoektocht wij gevolgd hebben en hoe we tot deze keuze zijn gekomen. Als je hier vragen over hebt, dan kun je ons een mail sturen of via Facebook een bericht verzenden.
Hoe het begon…
Bij ons eerste nestje weigerde Nikki haar gewone brokken te eten. Ik vond het niet prettig dat ze zo slecht at terwijl ze drachtig was. Een collega-trainster op de kynologenclub waar ik les gaf, vertelde mij dat zij en haar moeder al jaren Weimaraners fokten en dat zij ook al jaren Carnibest voerden. Nu kon ik daar niet makkelijk aan komen, maar de locale dierenwinkel verkocht wel Rodi en Duck. Tot mijn grote opluchting at ze dit voer wel en zo heeft zij de hele zwangerschap rauwe voeding gekregen. Toen de pups weg waren, zijn we weer terug gegaan naar de brokken, want ja, was dit nu eigenlijk wel zo’n goed idee? Maar we merkten dat zowel Nikki als Tessa, eigenlijk helemaal niet happy werden ervan.
Tijdens de cursus KK1 kwam ik wederom in aanraking met mensen die hun honden rauwe voeding geven. Het principe daarachter is dat de hond gevoerd wordt met voeding waarvoor zijn spijsvertering is gemaakt. Via het internet ben ik mij hierin gaan verdiepen en ik raakte steeds meer geïnteresseerd.
Vanuit de diergeneeskunde wordt, zodra men spreekt over rauwe voeding, al snel gewaarschuwd voor het ‘all meat syndrome’. Dit houdt in dat als een hond uitsluitend spiervlees eet, er door de eenzijdige voeding allerlei tekorten ontstaan die ernstige klachten kunnen geven. De rauwe voeding waar ik over praat, is een complete voeding. De natuurlijke voeding van een hond is in feite een volledig prooidier, bestaande uit huid, spiervlees, organen (inclusief maag- en darminhoud) en botten.
Granen?
De gemiddelde brok bestaat voor een (heel) groot deel uit granen. Granen leveren koolhydraten. In de rauwe voeding spelen granen een ondergeschikte rol of kunnen mogelijk zelfs volledig uit het menu worden weggelaten. Eigenlijk, als je erover nadenkt, is dat ook heel logisch. Een wolf eet wel groente en fruit, maar geen granen of rijst.
Er zijn ook graanvrije brokken tegenwoordig en dat scheelt allicht iets. Maar het feit blijft dat dit een ontzettend bewerkt produkt is en in de verste verte niet lijkt op het natuurlijke eetpatroon van een hond.
Groenten?
Groenten maken onderdeel van de voeding uit doordat de maag en darmen van de prooidieren voorverteerde groenten bevatten. De maag van een hond is niet in staat om de celwanden van de groenten, die bestaan uit cellulose, kapot te maken. Hierdoor kunnen de voedingsstoffen niet of moeilijk worden opgenomen. Doordat de spijsvertering van een prooidier (graseters, knaagdieren) dat wel kan, komt via de maag- en darminhoud voorverteerde groente in de maag van de hond, waardoor de voedingsstoffen wel kunnen worden opgenomen. Door groente te koken, pureren of hakken wordt de cellulose ook aangetast en daardoor beter verteerbaar voor de hond.
De juiste verhouding
Om een complete voeding te kunnen geven, moet de rauwe voeding wel aan een bepaalde verhouding voldoen. Een groot deel van het menu moet bestaan uit bevleesde botten. Calcium en fosfor zijn erg belangrijk voor opbouw en onderhoud van het skelet. De verhouding tussen die mineralen luistert heel nauw. Verkeerde verhoudingen kunnen leiden tot botvergroengen of verzwakking van het skelet. De meest optimale verhouding wordt gevonden in botten van andere dieren! Niet alle botten zijn geschikt voor consumptie. In de regel voert men veelal zachte botten van met name jonge dieren. Dragende botten (zeker van grote dieren) worden eventueel gegeven als recreatiebot: lekker om op te knagen maar te hard om op te eten. Verder bestaat het menu uit spiervlees, orgaanvlees en eventueel groente en/of fruit gegeven.
Overstappen?
In het begin vond ik de overstap best heel eng. Met mijn verstand had ik besloten dat dit de beste voeding was, maar toch was ik bang dat ik het verkeerd zou doen en mijn honden allerlei tekorten zouden krijgen. Pas toen ik me realiseerde dat ik wel geloofde dat een brokvoeding compleet was, terwijl die voor het grootste deel uit koolhydraten en kunstmatig toegevoegde vitamines en vetten bestaat, eenvoudigweg omdat de fabrikant zegt dat het compleet is, gingen mijn ogen volledig open. De analyse die op een zak brokken staat, zegt helemaal niets over de kwaliteit van die voedingsstoffen. Bijvoorbeeld kippeneiwit kan afkomstig zijn uit kipfilet, dat is heel hoogwaardig. Maar het kan ook uit snavels en poten komen en daar heeft een opgroeiende hond helemaal niets aan! Het is dus belangrijk om ook te kijken welke kwaliteit de ingrediënten van de voeding hebben.
Het geven van botten vond ik ook spannend. Op hondencursus had ik toch echt geleerd dat botten gevaarlijk zijn omdat ze kunnen splinteren. Natuurlijk kan er altijd iets mis gaan, maar het probleem met botten ontstaat door verhitting: daarmee verdwijnt de lijm ertussen uit! Rauwe botten zijn veel minder geneigd te splinteren, waarbij zachte botten nagenoeg niet splinteren. Het is wel van belang om een hond te leren hoe een bot gegeten moet worden. Veel honden weten niet eens meer dat een bot afgekloven moet worden en soms kan het best even duren voordat ze dat weer snappen.
Behalve botten kun je ook kraakbeen aan je hond voeren, zoals kippenekken, eendenekken of kalkoennekken. Dit is zachter dan een gewoon bot en de hond kan hierop goed leren kauwen.
KVV
Voor degenen die om welke redenen dan ook niet zelf samengesteld rauwe voeding kunnen of willen voeren, is er gelukkig een goed alternatief in kant en klare verse voeding (meestal afgekort tot KVV). Er zijn verschillende merken beschikbaar die wisselen in samenstelling, mate van vermalen, kwaliteit en prijs. Ook is er verschil in enkelvoudig voer of compleet voer (meestal voorzien van toegevoegde vitaminen en mineralen, de zogenoemde ‘premix’).
Het advies is om in ieder geval verschillende diersoorten en het liefst ook verschillende merken te geven, om de voeding zo compleet mogelijk te maken.
De omslag
Overtuigd door ons onderzoek, hebben wij besloten om onze honden geen brokken meer te geven. Vanuit hygiënisch oogpunt hebben wij besloten om KVV te voeren. We zijn begonnen met Carnibest en inmiddels geven we ook BARFmenu, DARF en heel soms Energique. Dit wisselen we dan af met bevleesde botten, bevleesd kraakbeen of spiervlees. Ook krijgen de Cairns lichtgekookte groenten, rauwe groente en stukjes fruit.
Al ruim elf jaar geven we tot volle tevredenheid deze voeding aan onze honden. Onze pups worden volledig op rauwe voeding groot gebracht. Een pupje krijgt bij vertrek naar zijn of haar nieuwe thuis dus geen zak met brokken mee, maar een zak of doos met KVV mee van Carnibest, BARFmenu en/of DARF!
We zijn heel benieuwd of we verschil zullen kunnen merken als we een generatie of 4-5 volledig rauw gevoerde honden hebben. Omdat we kleinschalig fokken gaat dit niet zo snel, maar Ivy is inmiddels onze tweede generatie volledig rauw gevoerd.
Tessa en Nikki zijn helaas inmiddels overleden. Tessa is 14 jaar geworden en Nikki zelfs 16 jaar oud. Dit is ouder dan gemiddeld en ik hoop dat onze manier van voeren ertoe heeft bijgedragen dat beide Cairntjes deze respectabele leeftijden hebben kunnen bereiken.
We hebben nog geen dag spijt gehad van onze overstap op verse voeding en we hopen dat de eigenaren van onze pups net zo enthousiast (zullen) zijn als wij!